De concentratie van vetcellen in de verschillende zones van ons lichaam is genetisch bepaald van bij het begin.
De zones van “normaal” vet en die van toekomstige “cellulitis” zijn identiek, behalve dan dat de laatstgenoemden een sterke concentratie vetcellen bevatten.
Vanaf de adolescentie zal deze vetdensiteit leiden tot een toename van het gewicht en van de omvang. Dit heeft drie gevolgen :
– een geleidelijke uitrekking van de huid
– een uitzetting van de holten die de cellenbundels omsluiten
– een verharding van het weefsel
Dit leidt tot het typische uitzicht van de sinaasappelhuid, doorgaans bovenop plaatselijke vetafzettingen.
Een slechte voedingshygiene, overgewicht en een tekort aan lichaamsbeweging versnellen nog dit proces.
Diëten, sport, crèmes, massage, drainage, endermologie, enz… ?
Hoewel ze een gunstige werking kunnen hebben, is de doeltreffendheid van al deze technieken beperkt voor wat het diep liggende vet betreft.
Liposuctie werd op punt gesteld door Dr Illouz (Frankrijk, 1978, opzuigen van het vet met behulp van een medische aspiratiepomp), die voortbouwde op het werk van verschillende andere geneesheren, waaronder Dr Dujarier (Frankrijk, 1929, poging om het vet “weg te schrapen”), Dr Wilkinson (USA, 1968, afschrapen, cureteren van het vet), Dr Fischer (Italië, 1977, opzuigen van het vet met behulp van een systeem van canules).
Deze methode maakte het mogelijk om, onder algemene verdoving, het vet op te zuigen met behulp van een aspiratiepomp. Het traumatisme eigen aan deze techniek, veroorzaakte echter tal van ongemakken: pijn, bloedingen, oneffenheden, recidieven, enz.
Dr Fournier (Frankrijk, 1986) verfijnde deze techniek om haar uiteindelijk te maken tot wat ze vandaag is: de liposculptuur (overigens hebben ook andere geneesheren, die niet op het voorplan zijn getreden, hiertoe bijgedragen.
De liposculptuur is een techniek om, onder plaatselijke verdoving, plaatselijke vetophopingen met een naald te verwijderen.
Hoe pijn vermijden ?
– Door zacht te werk te gaan met fijne naalden en een lage zuigkracht (die men bekomt door gewoon aan de zuiger van een injectiespuit te trekken).
Hoe kan men bloeduitstortingen voorkomen ?
– Door tijdelijk de plaatselijke bloedsomloop te vertragen (zoals in de tandheelkunde of in de kleine dermatologische chirurgie).
Hoe kan men oneffenheden en recidieven voorkomen ?
– Door, bij het einde van de vetverwijdering, met behulp van een injectiespuit te controleren dat er geen vet meer meekomt, wat bevestigt dat al het vet is verwijderd.
Deze verwijdering van het vet, die zacht, precies en volledig gebeurt, na een perfecte voorbereiding van de te behandelen zone, wordt de liposculptuur-techniek genoemd.
| Liposuctie | Liposculptuur | |
| Hospitalisatie | Ya | Nee |
| Verdoving | Algemeen | Plaatselijk |
| Behandeling van het weefsel voor de ingreep | Nee | Ya |
| Verwijdering | Pomp | Iinjectiespuit |
Liposculptuur maakt het mogelijk om een ontsierend silhouet te corrigeren, en in sommige gevallen om het uitzicht van het huidoppervlak te verbeteren.
Zoals bij elke esthetische ingreep, kan deze verandering van uw uiterlijk eventueel ook uw zelfvertrouwen stimuleren.
Maar uw verwachtingen moeten realistisch zijn. Bij uw eerste consultatie zal uw geneesheer u uitleggen wat de mogelijkheden en de beperkingen zijn in uw concreet geval.
De eerste consultatie :
– Deze duurt een klein uur: klinisch onderzoek, bespreking van de keuze van te behandelen zones, toelichting van de voor- en nadelen.
– De gegeven informatie moet helder, volledig en eerlijk zijn ! Zij moet ook een antwoord geven op uw specifieke vragen, en rekening houden met de eigenheid van uw lichaam.
– Er wordt een foto genomen van de te behandelen zones. Deze wordt samen geanalyseerd en besproken, met uw toekomstig silhouet in zijn geheel voor ogen.
– Door dit gesprek kan er een vertrouwensrelatie tussen de geneesheer en zijn patiënt tot stand komen, wat een onontbeerlijke voorwaarde is die moet voorafgaan aan elke ingreep die vanuit esthetisch oogpunt wordt ondernomen.
De dag van de ingreep :
– Er moet een voorafgaandelijke check-up gebeuren (bloedafname en electrocardiogram)
De dag van de ingreep :
– Gezien het om een plaatselijke verdoving gaat, is er geen hospitalisatie nodig. De patiënt wordt verwacht op het afgesproken uur voor de ingreep en kan onmiddellijk erna weer naar huis gaan, waarbij hij zich wel moet laten vergezellen.
– De ingreep duurt gemiddeld tussen de 2 en de 4 uur.
Afhankelijk van de omvang van de te behandelen zones kan men ofwel de dag erna “zachtjesaan” beginnen werken, ofwel nadat men 1 of 2 dagen rust in acht heeft genomen .
Na de ingreep :
– Een dunne zelf-resorbeerbare draad onder de huid sluit de ingangen af. De patiënt mag het verband op de derde dag verwijderen. Lymfedrainages gedurende twee weken zijn aanbevolen .
Men moet gedurende vier weken een lipopanty (een gaine) dragen :
– Gedurende twee weken dag en nacht
– En daarna nog twee weken overdag
Men mag hem elke dag verwijderen om te douchen.
De opvolgingsconsultaties :
De patiënt komt terug op controle na één maand en na drie maanden om de evolutie het resultaat op te volgen.
Bij onze geboorte bevat ons lichaam een zeker kapitaal aan vetcellen. Deze zijn min of meer ongelijk verdeeld, afhankelijk van onze erfelijke aanleg. Het aantal en het volume van deze cellen zal toenemen tot aan onze adolescentie. Na deze periode is het enkel nog het volume van deze cellen dat kan toenemen. Hun aantal is op dat moment voorgoed vastgelegd.
Opmerking : er bestaan weliswaar pre-adipocyten die kunnen evolueren tot vetcellen, maar deze worden ook verwijderd gedurende de liposculptuur.
Wanneer men gewicht verliest door te diëten, dan heeft dat als enig gevolg dat het volume van de cellen afneemt (vooral in de bovenste lichaamshelft!). De verspreiding ervan verbetert echter niet.
Het plaatselijk wegzuigen van vetcellen, daarentegen, doet de onesthetische vormen verdwijnen doordat elk recidief in deze zone definitief uitgesloten wordt !
Het spreekt voor zich dat men moet kunnen controleren dat dit afzuigen steeds zo volledig mogelijk gebeurt, wat het grote voordeel is van de techniek van de liposuctie met de spuit.
Voor de ingreep neemt men een kalmeertablet in, waardoor men slaperig wordt of zelfs in slaap valt.
De plaatselijke verdoving wordt hierdoor onbeduidend. Door de verdoving is de vetverwijdering pijnloos. De pijn na de ingreep hangt af van de grootte van de uitgevoerde vetverwijdering en van de gevoeligheid van de patiënt.
Gemiddeld verdwijnt de pijn echter al na 2 of 3 dagen. Er worden hoe dan ook pijnstillers voorgeschreven. Men moet zich gedurende twee weken onthouden van sport.
Ja, in functie van het verwijderde volume vet, maar al bij al relatief weinig. Het gaat hier immers om het opnieuw in vorm brengen van het silhouet, en niet om een vermageringsmethode !
Erna. Hierdoor kan men het silhouet in zijn totaliteit mooier maken. Bovendien wordt men gestimuleerd door het zien van de fijnere behandelde zones.
De toestand van de huid wordt onderzocht bij de eerste consultatie. Wanneer ze voldoende elastisch is, zal ze zonder probleem weer de goede vorm aannemen. Het uitzicht van de huid en de stevigheid ervan zullen niet aangetast worden.
Wanneer de huid niet voldoende elastisch is, kan ze slap of verkreukeld worden. Dit vormt dan een tegenindicatie voor de ingreep !
Deze worden in de mate van het mogelijke verborgen in de plooien van de huid of in reeds bestaande littekens.
Ze zijn 4 tot 5 millimeter groot, en nemen na enkele maanden de kleur van de huid aan.
Het is van groot belang om ze gedurende de eerste maanden niet bloot te stellen aan de zon of aan de zonnebank.
Onderhuidse bloeduitstortingen, pijn en een tijdelijk probleem van gevoeligheid van de huid zijn de meest voorkomende bijwerkingen.
Ter info geef ik u de lijst met alle mogelijke verwikkelingen die liposuctie met zich kan brengen. Deze lijst is opgesteld door de American Academy of Cosmetic Surgery…
Normale neveneffecten :
– oedeem, onderhuidse bloeduitstortingen, dysaesthesia (gevoelsstoornis), vermoeidheid, pijn, littekens, asymmetrie en kleine onvolmaaktheden op het niveau van de contouren.
Occasionele neveneffecten ::
– langdurig oedeem, langdurige dysaesthesia (gevoelsstoornis), hyperpigmentatie, jeuk, hematoom (blauwe plekken), seroom, reactie op het verband of op de medicatie.
Uitzonderlijke verwikkelingen :
– afsterven van de huid, zware hematomen, recidief seroom, beschadiging van zenuwen, septikemie, hypovolemische shock, perforatie van het buikvlies of het borstvlies, trombose, longoedeem, longembolie en sterfgevallen werden al gerapporteerd.
NB : Bij patiënten die in het ziekenhuis verblijven, waar ook veel andere patiënten behandeld worden die aan een of andere besmetting lijden, stelt zich het probleem van de zgn. nosocomiale infecties of ziekenhuisbesmettingen. Deze worden dikwijls veroorzaakt door bacteriën die resistent zijn voor de meeste antibiotica. Dit is een groot probleem van de moderne geneeskunde: in België alleen al worden er elk jaar 75.000 mensen besmet na opname in het ziekenhuis, 2.800 van hen overlijden zelfs. Deze cijfers vertonen een stijgende trend a rato van 7% per jaar.
Dit is te wijten aan een onregelmatige en onvolledige vetverwijdering, waarbij zichtbare traveeën vet onder de huid worden achtergelaten. Het is dan ook cruciaal om het vet volledig te verwijderen ! De techniek van de vetverwijdering met de injectiespuit, de liposculptuur dus, maakt het mogelijk om dit gemakkelijk te controleren.
De eerste twee weken is er weinig verschil merkbaar.
Daarna verschijnen geleidelijk aan de resultaten: 60% na 1 maand, 90% na 3 maanden, volledige stabilisatie van de weefsels na verloop van 6 maanden.
Veel gevraagd … maar zelden uitgevoerd …
Inderdaad, wanneer men een zichtbaar resultaat wenst dat volledige voldoening schenkt, dan moeten twee voorwaarden vervuld zijn: een aanzienlijke vetconcentratie en een voldoende stevige huid .
Men moet vermijden om de wangen en de hoek te van de kaak te behandelen, om niet het risico te lopen dat men de zenuwen kwetst die zich daar bevinden.
Er zijn heel goede indicaties wanneer de vetophopingen zich situeren aan de buitenkant van de armen. Zacht vet onder de armen, daarentegen, vormt een tegenindicatie.
Vet van de borsten afzuigen bij vrouwen resulteert in lege, platte borsten. Dit vormt dus geen indicatie. Bij mannen, daarentegen, vormt het wel een goede indicatie, op voorwaarde dat het volume van de borsten te wijten is aan vet en niet aan overontwikkelde klieren. Dit moet worden onderzocht door middel van een echografie.
Wanneer deze zich bevindt waar de halswervels en de ruggengraat bij elkaar komen, kan hij ook worden behandeld.
Deze zone is het gemakkelijkst te behandelen !
Men kan gaan tot in de holte van de rug, waardoor men opnieuw een veel fijner silhouet krijgt.
Deze zone kan eventueel worden aangevuld met de costale plooien, onder de beha, indien de vetdensiteit voldoende is.
Deze vormt een uitstekende indicatie, voor zover het om onderhuids vet gaat. Indien het intra-abdominaal vet betreft, dan kan enkel een dieet soelaas brengen.
De huid – zelfs wanneer ze gedeeltelijk uitgerokken is – zal nooit “vallen”: in het geval van matig verslappende huid, kan die echt weer strakker komen te zitten. Wanneer de huid echter teveel verslapt is, moet men zijn toevlucht nemen tot een chirurgische ingreep.
Er treedt maar weinig post-operatieve hinder op, omdat men niet veel op zijn buik steunt.
Dé indicatie bij uitstek !
Moet dikwijls gepaard gaan met de zijkant van de billen, teneinde een gelijkvormige verfijning te verkrijgen. Opgelet nochtans voor een “valse rijbroek”, die te wijten is aan een te slappe huid.
Deze vormen in de meeste gevallen een tegenindicatie, omdat het gaat om een homogene vetinfiltratie zonder duidelijk afbakening waar men moet stoppen.
Dit is een weinig pijnlijke zone omdat de weefsels er soepel zijn. Hier moet een bijzondere aandacht worden gehecht aan de toestand van de huid, die dikwijls dun is op deze plaats.
Om elegant te zijn moeten billen slank zijn, maar om sensueel te zijn moeten ze gewelfd zijn …
Bijzonderheden van de billen :
– Een bilplooi kan niet worden verwijderd
– Een “banaan” onder de billen kan nooit volledig worden verwijderd, op straffe van het verschijnen van plooien !
– “droevige billen”, die zwaar zijn aan de buitenkant, moeten met alle mogelijke middelen worden bestreden !
– “platte billen” kunnen worden afgerond door spieroefeningen, protesen (zoals bij de boezem …) of vetinjecties in combinatie met liposculptuur bovenaan en onderaan om een mooiere welving te bekomen.
Dit is de zone waar een behandeling het meeste genoegen verschaft, omdat het wegwerken van de welving aan de binnenkant van de knie het been optisch langer doet lijken …
De patellaire vetplooi, daarentegen, kan maar gedeeltelijk worden weggewerkt, om te vermijden dat men plooien veroorzaakt.
Er moet sprake zijn van een duidelijk afgebakende vetophoping, wat slechts zelden het geval is. Meestal zijn de benen “paalvormig”, ten gevolge van de vorm van de kuitspier.
De beste indicaties zijn mannen die wat verdikt zijn (door zakenlunches, door het stoppen met sport, enz).
De zones die het meest behandeld worden zijn de buik, de heupen en de borst.
De behandelijk en de evolutie zijn identiek en het aantal mannelijke patiënten neemt zienderogen toe !